رویکردی جدید و کمی در وزن دهی و ارزیابی توان اکولوژیک سرزمین و مقایسه آن با روش رایج ارزیابی چند معیاره (MCE) (مطالعه موردی: کاربری توسعه مناطق مسکونی شهرستان جهرم)

آمایش سرزمین با توجه به ویژگیهای اکولوژیک سرزمین و شرایط اقتصادی اجتماعی آن، نوع استفاده بهینه از سرزمین را مشخص می سازد. در بسیاری از مناطق ایران، انتخاب کاربری و مدیریت زمین بدون توجه به قابلیت و توان سرزمین انجام می شود که سبب اتلاف سرمایه و کاهش ظرفیت محیطی می گردد. در این تحقیق ارزیابی توان‌ اکولوژیک کاربری توسعه شهرستان جهرم از توابع استان فارس با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی بررسی شده است. روش های وزندهی مختلفی به منظور وزن دهی شاخص های مختلف وجود دارد. بدین منظور در این تحقیق از یک روش کمی پیشنهادی به منظور وزن دهی و ارزیابی کاربری ها در مقایسه با روش رایج ارزیابی چند معیاره (MCE) استفاده شد. در ارتباط با روش رایج ارزیابی چند معیاره نیز از رویکرد وزن دهی با روش تحلیل سلسله مراتبی اصلاح شده (M-AHP) استفاده شد. در گام بعد به منظور بررسی عملکرد هر یک از مدلهای اشاره شده، ارزیابی صحت بر اساس رویکرد ماتریس خطا انجام شد. نتایج نشان داد که روش پیشنهادی وزن دهی منطقه ای (روش پیشنهادی MCE (RW)) نسبت به روش رایج MCE (M-AHP) از قابلیت بالاتری برای تخمین توان اکولوژیک منطقه مورد بررسی برخوردار می باشد. در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که روش پیشنهادی وزن دهی منطقه ای به دلیل سادگی ، عدم نیاز به پرسشنامه و صرفه جویی در زمان و هزینه می تواند جاگزین روش های معمول وزن دهی گردد.